
Het verhaal van Axel
Hij komt bij de brandweer op de klassieke manier, zegt hij zelf. ‘Mijn vader zat er al bij. Dan ga je een keertje mee naar een oefenavond. Het is gezellig, het is leuk. Nadat ik een paar heftige incidenten had meegemaakt, kwam daar het besef bij dat we eigenlijk heel mooi werk doen. Waar anderen weglopen, schieten wij te hulp, gaan wij op de ellende af. We hebben best wel wat uitrukken gehad waarin we het verschil konden maken. Het kunnen helpen van anderen geeft enorm veel voldoening. Dat is mijn motivatie om al 25 jaar brandweer vrijwilliger te zijn.’
Speciale band ontwikkelen
Niet iedereen durft de stap naar vrijwilliger te zetten, weet Axel. ‘Ja, er zit een opleiding aan vast. Maar het is geen opleiding om astronaut te worden hè. Ik, en vele anderen, kijken met veel plezier terug op de opleiding. Je leert vaak al mensen uit het eigen korps kennen met wie je een speciale band ontwikkelt, je wordt friends for life.’
Stukje ontspanning
Ook de wekelijkse oefenavond lijkt op het eerste gezicht een sta-in-de-weg. Axel: ‘Voor mij is het juist een moment dat de week breekt. Het is even iets anders dan mijn dagelijkse werk, een stukje ontspanning. Oefenavonden zijn echt leuk, leerzaam en gezellig. Daarom probeer ik er ook altijd bij te zijn. Het oefenen is goed om de onderlinge samenwerking nóg weer een stukje te verbeteren. En het oefenen is belangrijk om klaar te zijn voor de praktijk.’
Fijne mix
Als bevelvoerder begeleidt hij twee collega’s die met hun opleiding bezig zijn. De ene voor de functie manschap, de ander voor bevelvoerder. ‘Dat is enorm leuk om te doen. De band met deze collega’s wordt nóg beter en je leert er zelf ook weer van. Ook hier geldt weer dat er niets mooiers is dan iemand kunnen helpen. Nieuwe collega’s worden makkelijk opgenomen in het team en voelen zich snel thuis. In Klaaswaal hebben we een mooie mix aan brandweermensen met uiteenlopende beroepen en leeftijden. Dat maakt het zo’n fijne toegankelijke groep.’